TORI AMOS - wywiad z artystką, sierpień 2002r. STRONA: 3

- Czyli nie pozbawia to sensu całej koncepcji płyty?
- Jeżeli ludzie słuchają w radiu jednego utworu, to już tylko od nich zależy, czy sięgną po resztę. Są rzeczy, nad którymi nie masz już kontroli. Można żyć w świecie pełnym niedokończonych opowieści i nie zdawać sobie z tego sprawy, ale można też próbować poznać zakończenia niektórych z nich.
- Już niedługo świat pozna twoje kolejne dziecko - płytę "A Scarlet's Walk". Co czujesz przed dniem jej premiery - nerwy czy raczej ciekawość?
- Właśnie szlifujemy ostatnie utwory na albumie, a i tak cztery godziny temu pojawiła się nowa piosenka, którą koniecznie musimy na nim zamieścić. Tak więc jeden utwór zniknie z płyty, ale usłyszeć go będziecie mogli na mojej stronie internetowej. Ta płyta po włożeniu jej do komputera stanie się kluczem do drzwi prowadzących w zupełnie nowe, nieznane miejsca. Mapy i zdjęcia, jakie będziecie mieć, nagle ożyją, staną się trójwymiarowe i pozwolą wam towarzyszyć Scarlet w jej spacerze. Będzie to podróż, która pokaże wam też historię pierwszych poznanych plemion amerykańskich. Ludzi, którzy pierwsi wymyślili sobie ten ląd. Na tej stronie znajdą się też niepublikowane utwory, jakie powstały podczas sesji do tej płyty. Teraz pracujemy jeszcze nad ostatnimi zmianami... Na szczęście mamy na to wystarczająco dużo czasu.
- Jakie jest Twoje studio nagraniowe? Czy trzymasz w nim jakieś przedmioty które są dla Ciebie wyjątkowo inspirujące?
- Za każdym razem wygląda to trochę inaczej. Ja w ogóle mam manię zbierania różnych rzeczy. Teraz w studio mam ze sobą zabawkowe instrumenty, jakie dostałam od przyjaciół: grzechotki, pałeczki, niewielki bębenek i inne cuda służące do wybijania rytmu. Są ze mną tu od początku pracy nad tym projektem.
- Czyli nie posiadasz żadnych tzw. 'uniwersalnych' źródeł inspiracji? Wiele osób czuje się natchnionych widok płynącej wody, czy bawiące się dzieci...
- Może dlatego, że każda płyta i praca nad nią różni się od siebie, co jakiś czas inne rzeczy zaprzątają w różnym stopniu moją uwagę. Ni stąd ni zowąd pojawiają się pewne elementy, które nagle stanowią o całości każdego nowego dzieła. Stają się jego podstawą lub kręgosłupem. Nie sposób związać ich razem w jedną kategorię przedmiotów.
- Porozmawiajmy teraz o pewnym paradoksie dotyczącym Twojej twórczości. Parę lat temu prawdziwą lawinę informacji o Tori Amos można było znaleźć w prasie zajmującej się ciężką muzyką heavy-metalową, np. Metal Hammer czy Hit Parader. Pisano o tobie obok artykułów o Slayerze czy Sepulturze. A przecież nigdy stylistycznie nawet nie zbliżałaś się do podobnych klimatów... Czy Ty też zwróciłaś uwagę na wzmożone zainteresowanie swoją osobą przez fanów heavy-metalu? Próbowałaś je sobie wyjaśnić?
- Wiesz, żyję w bardzo hermetycznym świecie. Nie czytam wielu magazynów, którym wcześniej udzielałam wywiadów. Często nawet nie wiem, że ktoś o mnie pisze... Ale nigdy nie ukrywałam swojego podziwu dla profesjonalizmu czy kunsztu muzyków grających, jak to nazwałeś, ciężką muzykę. Czegokolwiek by o nich nie mówić, większość jest świetna w tym co robi, często ma spore wykształcenie muzyczne - choć dla potrzeb swojego wizerunku nieraz nie wypada się tym chwalić. Bycie muzykiem to coś, z czym rodzą się tylko wybrańcy. Więc może moja odpowiedź na to pytanie wyda ci się trochę dziwna, ale zawsze byłam w dobrych kontaktach z tymi kolesiami. Nie wiem dlaczego, chyba nie potrafię tego wyjaśnić... Może dlatego że razem gustujemy w dobrym winie?

Dodatkowe informacje: www.tori.com